90-yillarda, ilm va ziyoli bulish kadrlanmay kolgan paytda kupchilik odamlarni kuliga badiiy kitob olishga majbur kilgan asar;
lekin baribir kupchilik badiiy adabiyot ukishni «Shaytanat» bilan boshlab, shu bilan tugatib kuya kolishdi;
ugil farzandga Аsadbek ismini kuyish urfga kirdi;
yakin odamlar orasida uzaro bir-biriga xazilomuz «Kesak», «Chuvrindi», «Xofiz», «Xosilboyvachcha» lakablari bilan chakirish boshlandi;
mafiya bilan bir davrada utirib, bir davrda yashaganlik xissini berdi;
mafiya va ugrilarga nisbatan simpatiya paydo buldi, «yaxshi» ugrilar va «juda yomon» ugrilar borligi taxmin kilindi;
uta mungli «Shaytanat» kushigi tuylardagi (!!!) eng talabgor kushikka aylandi;
kaxramonlarga karab jamiyatimizdan prototiplarni topganday buldik (ismini yozishim shart emas?);
oddiy masjid domlasi (imomi) kaerdan mashina va xaj uchun pul topganiga kizikish boshlandi;
Аnvarning «Boshginamga aganagan katta toglar, alvido!..» sheʼri Feysbukdagi eng kup sitiruemыy sheʼrlar sirasiga kiradi;
Yodgor Saʼdievning «xuv, menga kara!» deb gapirganidagi nigoxini kuchirishga xarakat kila boshlashdi.
